Voordat mijn leven als Au Pair opnieuw zou beginnen, had ik eerst nog een weekje om bij te komen van mijn grote reis. Zondagavond 4 maart kwam ik terug in Sydney; ik was weer ‘thuis'. Hoewel ik nog geen echt nieuw thuis had, voelde het goed om terug te zijn in de stad. Ik checkte in bij YHA Bondi Beach; gelukkig het laatste hostel dat ik voorlopig zou zien. Het hostel was absoluut niet wat ik verwachtte van een YHA-hostel. Het was vies, klein, lawaaierig en het stonk; great! Maar goed, met de gedachte aan de volgende dag kon ik de nacht wel doorkomen.

Na maandagochtend nog voor de wekker gewekt te worden door het brandalarm, was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Ik nam de trein vanaf Bondi Junction en stond vol spanning te wachten op het vliegveld. Het zou niet lang meer duren of ik kon Elle in de armen vliegen. Wat had ik daar naar uitgekeken! Ik kon niet wachten tot ze door de douane zou komen. En daar was ze dan; even vrolijk als altijd, flink gebruind en met een grote rugzak op haar rug. Het moment dat we elkaar omhelsden was behoorlijk heftig. Ik begon met huilen en kon niet meer ophouden. Blijdschap, opluchting, verdriet; alle emoties die ik in de weken daarvoor opgekropt had, kwamen er in een keer uit. Plotseling kon ik alles loslaten en me helemaal laten gaan. Naast het feit dat ik ontzettend blij was om Elle te zien, was het ook moeilijk. We zouden samen een geweldige week tegemoet gaan, maar daarna ging ze naar huis; de plaats waar ik vanaf dat moment het liefste heen zou gaan. Dat was echter niet het plan. Elle en ik zouden een geweldige week tegemoet gaan en daarna ging ik naar mijn nieuwe gastgezin.

De weergoden waren ons gunstig gezind! De eerste dag hebben we heerlijk op het beroemde Bondi Beach gelegen. Elle herkende zelfs een van de lifeguards! Deze eerste dag samen hebben we goed benut door bij te praten en uit te rusten; dat was precies wat we nodig hadden. Dag 2 stond in het teken van een andere levensbehoefte; shoppen. Als vrouw zijnde konden we dat natuurlijk niet overslaan. De avond sloten we af met heerlijke huisgemaakte wraps en een geweldig ijsje op Bondi Beach. De volgende dag zijn we samen met Marloes naar het Aquarium in Darling Harbour geweest. Ik wilde Elle graag mijn leven hier laten zien en tegelijkertijd konden we samen iets nieuws ontdekken. Het Sydney Aquarium was zeker de moeite waard! 's Middags hadden we afgesproken in mijn nieuwe gastgezin. Het was voor mij goed om nog even naar ze toe te gaan voor ik mijn intrek zou doen. Er moesten nog wat dingen afgesproken worden, maar het was voor mij ook goed om ze weer even te zien. Waarom wilde ik ook alweer naar dit gezin? In feite wilde ik namelijk helemaal niet meer naar dit gezin. Ik wilde vrijdag met Elle op het vliegtuig stappen. Ik wilde naar huis.

Het bezoek gaf een positieve wending! Ze zijn aardig, ze geven me een goed gevoel; ik ga een goede tijd hebben in dit gezin. Ik was blij dat Elle heeft kunnen zien waar ik ga wonen en bij wie ik ga wonen. Ik besloot te blijven en voor dit gezin te gaan. Hoewel mijn gevoel nog steeds naar huis wou, kon mijn verstand het wel weer aan. Ik wilde meer van Australië zien en om dat te kunnen realiseren moest ik nog 4 maanden werken als Au Pair. Dat was te overzien.

De week met Elle was veel te kort, maar ik ben ontzettend blij met de tijd die we met elkaar doorgebracht hebben. In de stromende regen bezochten we donderdags de Taronga Zoo, maar dat mocht de pret niet drukken. Wat een superdag! Vrijdags besteedden we aan sightseeing en souvenir shopping. Aan het einde van de middag vertrok ik naar mijn laatste logeeradres bij Marloes en ging Elle verder met haar reis naar huis. Het was moeilijk om ‘achter te blijven', maar ik was er ook nog niet klaar voor om naar huis te gaan. Mede door Elle heb ik dat in kunnen zien. Ell, bedankt daarvoor!

Inmiddels ben ik 3,5 week verder sinds Elle vertrok en ik voel me geweldig! Hoewel ik 3,5 week geleden nog dacht dat ik het never nooit leuk zou vinden om als Au Pair te werken en dat ik het alleen nog maar deed om te kunnen gaan reizen, ben ik nu volledig van mening veranderd. I love my Au Pair life! De eerste dag in mijn nieuwe gezin voelde ik me al meer thuis dan dat ik me ooit in mijn eerste gezin gevoeld had. Op mijn eerste avond daar hadden ze vrienden uitgenodigd voor een diner en ik was van harte welkom om aan te schuiven. Het was ontzettend gezellig; het voelde alsof ik thuis was. Dan zat ik bij de volwassenen en later zat ik bij de kinderen, precies zoals ik thuis ook zou doen. Ik dacht; dit moet wel goedkomen! En of het goedgekomen is!

Op maandag en dinsdag werk ik in het gezin waar ik woon. Ik sta om 06.45 uur op, ga douchen en maak om 07.15 uur Nick en Lachlan wakker. Tijd om op te staan, aan te kleden en ontbijt te hebben. Na het ontbijt moeten de kinderen vaak iets van huiswerk doen of doen ze een werkje in hun leesboek of schrijfboek. Nick moet om 09.10 uur op school zijn. Anne of ik brengen hem te voet naar school. Dan is het tijd voor een uitje met Lachlan. Op maandag heeft Anne meestal afgesproken met een vriendin en ik ga dan met haar vriendin's dochter, Au Pair en Lachlan iets doen. Op deze manier krijg ik de kans om Sydney te ontdekken; goede werkomstandigheden dus!

Dinsdags is voor mij tot nu toe vooral een ‘thuisdag' met Lucy. Ook dat vind ik heel fijn! Ik vind het heerlijk om op Lucy te passen en terwijl zij slaapt kan ik wat huishoudelijk werk doen; de was en strijk. Ik ben zo'n beetje de master of the laundry geworden. Ik ben in charge of the boy's laundry en in charge of de hele strijk. Ik blijk een verborgen en onontwikkeld talent te hebben voor strijken. Of dat nu iets is om trots op te zijn weet ik nog niet zo net, maar ik vind het wel prima eigenlijk. Het voelt heel prettig om dit alles uit eigen beweging te kunnen doen en niet te hoeven wachten tot me verteld wordt wanneer ik wat moet doen. Als Anne vindt dat er was in moet, doet ze dat en wanneer ik vind dat dat zo is, doe ik het. Teamwork; that's the main word in this family!

Op woensdag en donderdag werk ik bij Kathy. Dit ging wat moeizamer van start, omdat ik me behoorlijk nutteloos voelde. Moeders wil heel graag zoveel mogelijk zelf doen en dochter Milly van 18 maanden wil dat mama alles voor haar doet. Behoorlijk lastig in het begin. Daarnaast is er een baby die pas 1 week oud was toen ik begon, dus er was behoorlijk gebrek aan routine. Nu voel ik me ook hier op mijn plek! Ik heb geaccepteerd dat moeders anders met de dingen omgaat dan ik zou doen en moeders kan steeds meer loslaten. Zoals overal werkt het dus ook hier vanaf twee kanten. De grote pluspunten in dit gezin zijn de wandelingen die we wekelijks maken. Goed als workout en geweldig voor de spectaculaire uitzichten op de stad, de Harbour Bridge en het Operahouse. Ik geniet van het water overal om me heen en ik houd echt van Sydney!

Vrijdag, de laatste dag voor het weekend, is een rustig dagje. Na het dagelijkse spitsuur ben ik ongeveer van 9 tot 11 alleen met Lucy en een ‘kennisje' van 18 maanden. Vanaf 11 uur heb ik dan over het algemeen tijd voor mezelf. Soms werk ik de strijk bij, mogelijk doe ik nog wat anders voor Anne, maar in principe kan ik de tijd zelf indelen. 's Middags ga ik naar de fysiotherapie in Lane Cove, de volgende suburb. Daar neem ik een koffie, winkel misschien wat, kijk wat rond en dan sluiten we de vrijdag samen af met het avondritueel.

In het kort; ik ben ingeburgerd! De straten zijn me inmiddels bekend, ik heb me ingeschreven bij de zwemclub, ik voel me thuis in mijn huis, ik ben naar de kapper geweest, ik rijd aan de andere kant van de weg alsof ik nooit anders gedaan heb en ik moet er nu al niet aan denken dat ik afscheid moet gaan nemen van deze geweldige kinderen en hun ouders. Ik ben begonnen met het verkennen van de omgeving met als eerste grote weekend; the Blue Mountains. Er staat nog veel meer op het programma en ik hoop dat ik het allemaal kan gaan doen. Dit alles is waarvoor ik naar Australië ben gekomen en dit alles is nu mijn dagelijks leven.

Ja, het is hard werken soms en ja, het zijn wel eens lange dagen, maar er zijn genoeg momenten om van te genieten en dit is werkelijk een unieke manier om een ander land te leren kennen. Ik word praktisch betaald om leuke dingen te doen! Oké; en om een gezin mede te runnen.. Grote conclusie? Het Au Pair leven is zo slecht nog niet!